Waarom organiseer jij nou nooit eens een uitje?!
Jij kan toch nooit als ik iets voorstel?!
Dat is niet waar. Laatst nog, …
Ja, maar toen vond je de film die ik had uitgekozen niet leuk.
Het ligt ook altijd aan mij. Je begrijpt me gewoon niet.
Joh, weet je, bekijk het. Ik ga sporten.
Ja, loop maar weer weg!
Dit is een voorbeeld van reactietaal: taal vanuit pijn, teleurstelling, verwachtingen die niet uitkomen. Uiteindelijk verzandt deze taal altijd in verwijten. Verwijten die onze kwetsbare kant, onze verlangens, moeten beschermen. Verwijten waarmee we dan wel de ander kwetsen.
Relatietaal vraagt van mensen de verwijten om te zetten in verlangens. Dat is werkelijk iets anders dan verwachtingen. Verlangens komen uit het hart. En het hart is kwetsbaar, fysiek en emotioneel! Hoe doe je dat?
Lieverd, ik mis onze wekelijkse momenten samen. Momenten waarop ik weer kan voelen dat ik van jou en jij van mij houd(t).
Ik mis dat ook! Wat wil je dat ik doe?
Ik zou het fijn vinden om weer eens met jou een avond uit te gaan. Ik wil wel een restaurant reserveren. Wil jij dan een film o.i.d. regelen?
Prima! Wanneer zullen we dat plannen, deze of volgende week?
Ik kan ….
Mooi, dan ga ik nu de oppas bellen om te kijken of zij kan oppassen.
Relatietaal: taal vanuit het hart van waaruit je ooit voor elkaar hebt gekozen. Ik wil jou graag blijven zien en ik wil ook graag dat jij mij wilt blijven zien.
© Liesbeth Bauer
De column is eerder verschenen in het Leidsche Rijn Magazine winter 2019. De namen zijn om privacyredenen gefingeerd.
