Terugkijkend op hun relatie van dertig jaar zien Mieke en Theo in dat zij het al zo’n tien jaar met elkaar uithouden. Ze zijn vijftigers die elkaar op de middelbare school hebben ontmoet en sindsdien een koppel zijn. Ze hebben een goed leven, het ‘perfecte’ plaatje voor de buitenwereld. De binnenwereld echter ziet er sinds een paar maanden heel anders uit. Mieke is totaal onverwacht tot over haar oren verliefd geworden op een collega. Een collega die andere vragen stelde en andere dingen zei dan Theo. Er was ‘ineens’ iemand die haar elke dag liet weten hoe blij hij met haar was. Ze schaamt zich ervoor het te zeggen, maar ze heeft ervan genoten. Ze is er helemaal in meegegaan. Totdat Theo ineens ‘lastige’ vragen ging stellen. Ai, dat was linke soep! Ze wilde Theo niet kwijtraken. Na enig gedraai was het hoge woord eruit gekomen: ze was vreemd aan het gaan. Ze was bezig onaangekondigd de relatie met Theo te verlaten. Dat is een vertrouwensbreuk en dat doet pijn.
Na enig onderzoek blijkt de onderliggende boodschap te zijn dat zij zich weer gewaardeerd wil voelen. Uit niet weten hoe dat te organiseren, is ze vatbaar geworden voor iemand die waardering als het ware in haar schoot heeft geworpen. Verliefd worden is dus niet zo vreemd. De verliefde gevoelens aan een ander geven, is wel een ‘vreemde’ keuze. Mieke doet er Theo pijn mee. In plaats van haar eigen pijn, een ervaren tekort aan waardering, kenbaar te maken, is ze Theo gaan buitensluiten.
Na een aantal sessies kunnen Mieke en Theo opgelucht ademhalen. Ze zijn deze schok te boven gekomen met hard werken voor de relatie. Ze stellen zichzelf en elkaar nieuwe en andere vragen. Ze voelen de liefde weer in hun hart voor specifiek elkaar!
© Liesbeth Bauer
De column is eerder verschenen in het Leidsche Rijn Magazine. De namen zijn om privacyredenen gefingeerd.
